کتاب خانه ملک (نسخه PDF/ چاپی)

ساعت حدود دوازده و نیم بود که در بیمارستان نمازی شیراز برای آخرین بار دستان بی‌رمق مادرم را در دست گرفتم. می‌دانستم که دیگر لحظۀ تلخ خداحافظی فرارسیده است. آن زمان بود که با خود عهد کردم نامش را تا ابد زنده نگه دارم. در روز ۲۲ دیماه ۱۳۹۴ مادرم در کمال ناباوری ما پر کشید و از این دنیا کوچ کرد. می‌‌نویسم مادر؛ اما بخوانید همه عشق و محبت. او پر کشید و بندبند وجودم را با پندها و مهربانی‌هایش تنها گذاشت. او آموزگار فرهیخته‌ای بود که زندگیش را وقف علم و دانش کرد و حاصل عمرش امروز همان دانش آموزان قدیمی هرمزگانی‌ هستند.